58 555-26-10
Migotanie przedsionków (MP) to najczęściej występujący rodzaj zaburzeń rytmu serca. Polega na nierównej pracy przedsionków, co sprawia, że serce nie bije regularnie i nie kurczy się prawidłowo. Migotanie przedsionków jest arytmią, na której powstanie istotny wpływ mają czynniki ryzyka takie jak:
Często jednak bywa, że w procesie diagnostyki arytmii nie udaje się uchwycić konkretnej przyczyny wystąpienia MP.
Migotanie przedsionków może również nie dawać żadnych większych odczuwalnych objawów. Mówimy wtedy o tzw. niemej postaci arytmii.
Podstawą rozpoznania migotania przedsionków jest wykonanie tradycyjnego EKG. Jednak na rynku dostępnych jest wiele urządzeń, które wspierają populacyjne badania przesiewowe w kierunku diagnostyki MP.
Pewnych wskazówek o niepokojącej pracy serca może dostarczyć np. ciśnieniomierz z funkcją wykrywania arytmii. Pomocne okazują się także różnego rodzaju zegarki i opaski z wbudowanymi algorytmami analizującymi pracę serca (ważne, aby były to urządzenia certyfikowane, o statusie wyrobów medycznych).
W ściśle określonych przypadkach klinicznych w diagnostyce MP wykorzystuje się także wszczepialne rejestratory arytmii.
Główne cele leczenia obejmują: przywrócenie prawidłowego rytmu serca i ustabilizowanie tętna oraz zapobieganie powstawania zakrzepów krwi.
Leczenie migotania przedsionków obejmuje postępowanie farmakologiczne, kardiowersję (przywrócenie prawidłowego rytmu serca), ablację (zniszczenie lub odizolowanie niewielkiego obszaru tkanki serca odpowiadającego za powstawanie arytmii), zamknięcie uszka lewego przedsionka, czyli głównego miejsca, w którym tworzą się skrzepliny.
Postępowanie farmakologiczne obejmuje nie tylko stosowanie leków antyarytmicznych, ale przede wszystkim leków przeciwkrzepliwych (antykoagulantów), które znacznie zmniejszają ryzyko udaru. Powstrzymują one krew zalegającą w sercu przed tworzeniem zakrzepu. Kiedy nie ma zakrzepów, ryzyko wystąpienia udaru ulega znacznemu obniżeniu. U większości pacjentów z MP wymagających leczenia przeciwkrzepliwego złotym standardem są preparaty nowej generacji tzw. NOAC (np. riwaroksaban). W przeciwieństwie do leków starszej generacji, czyli antagonistów witaminy K (acenokumarol, warfaryna), leki z grupy NOAC nie wymagają okresowych, kontrolnych badań krwi, mają znacznie mniejsze ryzyko powikłań krwotocznych, stałą dawkę leczniczą, niskie ryzyko interakcji międzylekowych, brak ograniczeń dietetycznych i szybki efekt terapeutyczny.
Leki przeciwkrzepliwe należy przyjmować dokładnie zgodnie z zaleceniami lekarza. W celu zapewnienia najlepszej ochrony przed powstaniem zakrzepów krwi nigdy nie należy pomijać dawki. Nie wolno również przerywać przyjmowania leku przeciwkrzepliwego bez uprzedniej konsultacji z lekarzem, ponieważ ryzyko powstania zakrzepów krwi może się zwiększyć.
Bardzo ważna jest zmiana stylu życia - zdrowa dieta, aktywność fizyczna, rzucenie palenia papierosów, wyeliminowanie alkoholu oraz zdrowy sen. Nie mniej ważna jest również właściwa kontrola schorzeń współistniejących: nadciśnienia tętniczego, hipercholesterolemii, choroby wieńcowej, cukrzycy, otyłości. Im więcej czynników ryzyka udaje się zredukować lub wyeliminować, tym szanse na poprawę stanu stanu zdrowia i jakości życia są większe.
źródło:
1. Kalarus Z., Średniawa B., Mitręga K. "Prevalence of atrial fibrillation in the 65 or over Polish population. Report of cross-sectional NOMED-AF study". Kardiol Pol 2023;
2. Van Gelder IC., Rienstra M., Bunting KV. "ESC Scientific Document Group. 2024 ESC Guidelines for the management of atrial fibrillation developed in collaboration with the European Association for Cardio-Teoracic Surgery (EACTS)". Eur Heart J 2024.
REKRUTACJA ZAKOŃCZONA! Centrum Medyczne "SOPMED", z siedzibą w Sopocie przy ulicy Bolesława Chrobrego 6/8, zatrudni pielęgniarkę/technika analityki m
Z przyjemnością pragniemy poinformować, że 19 listopada 2024 r. Centrum Medyczne Sopmed zajęło I miejsce w kategorii "Przychodnia/Gabinet Roku w Sopoc